Ποίημα από τη Συγγραφέα που μελετά τα μνημεία της Καππαδοκίας, Μαρία Παπαδοπούλου.
Μπορεί να χρησιμοποιείται ως σελιδοδείκτης.
Πρωτοδημοσιεύθηκε στο έγχρωμο πρωτοσέλιδο Πολιτισμού στην καλής φήμης, και «ιστορικής» πια εποχής, εφημερίδα Ημερήσιος Κήρυκας, Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008.
Μπορεί να χρησιμοποιείται ως σελιδοδείκτης.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: «Τα απλά και λακωνικά λόγια του ποιήματος αποκτούν σύνθετα νοήματα αν τα επαναλαμβάνετε κοιτάζοντας τη συγκεκριμένη τοιχογραφία, και θα βρείτε για πόσα πράγματα με ενέπνευσε. Προσέξτε ότι είναι από τις σπάνιες τοιχογραφίες που οι τούρκοι δεν έξυσαν το πρόσωπο, ότι για εμάς τους Μικρασιάτες η Παναγία και ο δικέφαλος αετός παραμένει σύμβολο πατρίδας, ότι «κλείνω τα μάτια» δεν σημαίνει κοιμάμαι, και ότι το ποίημα τολμά να θέλει να προσφέρει χέρια αγάπης ενώ στην τοιχογραφία δεν έχουν απομείνει χέρια ...»
Πρωτοδημοσιεύθηκε στο έγχρωμο πρωτοσέλιδο Πολιτισμού στην καλής φήμης, και «ιστορικής» πια εποχής, εφημερίδα Ημερήσιος Κήρυκας, Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008.
1 σχόλια
Πάντα ευχάριστη και καλοσυνάτη Μαρία Ευχαριστώ για το αφιέρωμα του σειδοκόπτη. Ακόμα πολλά θα δούμε και θα ακούσουμε, να είσαι καλά Ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή